Nart Yaşe adlı iyi bir adam vardı. Yiğitti, geniş toprakları vardı, toprağının sınırları uzaklara değin uzuyordu. Altı oğlu vardı.
Nart Yaşe’nin arazisi, Nart Tleguç-jak’e’nin (Лъэгуцу-жак1э) arazisi ile sınırdaştı.
Nart Yaşe’nin toprağında büyük bir ceviz ağacı vardı, ağacın altında bin koyun gölgelenebiliyordu. Tleguç-jak’e’nin bunda gözü kaldı.
– Bu ağaç senin arazinde değil, benim arazimde olmalı, diyerek Nart Yaşe’ye sataştı.
– Bu ağaç benim arazimde, rahatsız etme beni, diyerek Tleguç-jak’e’ye karşı koydu Yaşe.
– Bu arazi, üstündeki ağaçla birlikte sadece benim olacak, diyerek Nart Yaşe’nin üzerine yürüdü Tleguç-jak’e ama Yaşe bunu kabul etmedi.
Birbirlerine düşman oldular. Her gün birbirlerine ok atmayı kararlaştırdılar. Her gün birbirlerine otuz kırk kadar ok atmaya başladılar.
Üç gün boyunca çarpıştılar. Tleguç-jak’e’ye ok işlemiyordu, Yaşe’ye ise işliyordu. Sonunda Tleguç-jak’e, Nart Yaşe’yi öldürdü. Tleguç-jak’e, Nart Yaşe’nin atını yakalamak istedi ama at buna fırsat vermedi, eve geri döndü.
Yaşe’nin karısı atın binicisiz döndüğünü görünce çocuklarına seslendi.
– Bugün sizin için uğursuz bir gün, bir yas günüdür çocuklarım, babanız Tha’nın (Tanrı’nın) tokadını yedi, babanızın atı eğeri boş geri döndü, demişti çocuklarına.
Çocuklar silah kuşanıp atlarına bindiler, babalarını almaya gittiler. Çocuklar gittiklerinde Tleguç-jak’e henüz ayrılmamıştı oradan, bir yere oturmuş dinleniyordu.
– Ne suçu vardı ki babamızı öldürdün, diyerek sert çıktılar çocuklar.
– Sizi de öldürürüm, diyerek öfkeli öfkeli yürüdü çocukların üzerine, altısını da öldürdü.
– Artık rahatladım, diyerek evine döndü Tleguç-jak’e.
Cenazeler alınıp toprağa verildiler.
Yaşe’nin karısı hamileydi, bir süre sonra bir oğlan çocuğu oldu. Çocuğa “Yaşem yıko Aşemez” (Ящэм ыкъо lащэмэз) adı verildi.
