Çerkeslerin cenaze töreni bölgede ve diğer yerlerde olduğu gibi merhumun zenginlik derecesine göre değişir.
Natukhaylar arasında, merhumun şerefine ilahiler okunduktan ve bir tür cenaze töreni gerçekleştirildikten sonra beyaz bir ketene sarılmış bir beden bir mezara indirilir; vücut Müslümanlarda olduğu gibi başı doğuya gelecek şekilde yan tarafına doğru yatırılır.
Yıl boyunca, merhumun yatağı ve silahları, merhumun yaşamı boyunca olduğu gibi, kutsal dokunulmazlıkta tutulur. Belirlenen zamanda, merhumun akrabaları ve arkadaşları çaresizliklerini ifade etmek için göğsüne darbeler indirerek ve hıçkırarak toplanırlar: Dul kadın, yüzünü ve ellerini kanatarak kederini ifade eder (Kabardeyler, yaşadıkları kaybı anımsatan izler bırakmak için yüzlerine kırbaçla vururlar: Kafkasya halkları arasında zihinsel acıyı göstermek için kan dökmek yaygın bir gelenek.)
Yiyecekler en bol miktarda hazırlanır; bazen dört yüze kadar davetli bu tür ziyafetlerde toplanır; Bayram kutsal ormanda, ağaçların altında yapılıyor. Çoğu insan sadece et ve darı lapası pişirir: bütün ziyafet budur, ancak bu zaten büyük bir lüks olarak kabul edilmelidir, çünkü Çerkesler genellikle yemek yemekten kaçınırlar ve darı lapalı kek şeklinde pişirilmiş yulaf lapası veya hamurdan memnun kalırlar.
Şölen, merhumun anısına oynanan oyunlar ve ardından gerçekleştirilen ödüllü bir yarışma eşliğinde sona erer. Hızlı bir binicinin elinde tuttuğu birkaç parça kumaşı almak, atlarının üzerinde ona yetişmeye çalışan yüksek hızlı diğer biniciler için ödülü kazanmanın gerekli koşulu haline geliyor.
